Voor het eerst met het openbaar vervoer

Ik weet nog goed toen ik voor het eerst met het openbaar vervoer ging, ik denk dat ik een jaar of elf was en ik vond het super spannend, ik moest met het openbaar vervoer naar de stad toe, en ik had van mijn moeder alles al goed geregeld, ik had een strippenkaart en ga zo maar door, wist waar ik uit moest stappen en had ook al instructies gekregen om tegen de bus chauffeur te zeggen waar ik uit moest stappen zodat hij er ook op kon letten. Dit leek goed te gaan, althans dat dacht ik, maar toch stapte ik totaal verkeerd uit, waardoor ik super in de war was en ik niet wist waar ik naar toe moest. Ik heb toen huilend aan de weg gestaan tot een vriendelijke vrouw mij oppikte en mij weer begeleidde naar de bus. Mijn moeder was super geschrokken natuurlijk, en ik ook.

Nu geen probleem meer, het openbaar vervoer

Het heeft nog een tijd geduurd eer ik weer alleen met het openbaar vervoer durfde, het zat er waarschijnlijk zo diep in, de angst, dat ik mij niet zeker genoeg voelde om alleen ergens naar toe te gaan. Maar mijn moeder heeft daar goed op gereageerd, we kregen steeds meer plannen om ergens naar toe te gaan en langzamerhand liet ze mee vaak dingen allen doen. Vandaag de dag is openbaar vervoer geen probleem mee, ik kan er zelfs wel om lachen hoe ik de wereld toen zag. De wereld is zo groot dan en je wordt voor het eerst geconfronteerd met het feit dat je het alleen moet doen, je leert op zich wel meer op jezelf vertrouwen, dat is dan weer een goed teken.